Hoi allemaal!
Door: Arie en Marian
Blijf op de hoogte en volg Arie en Marian
15 Januari 2014 | Cuba, Havana
Hallo allemaal,
Gisteren wisten we weer eens de hand te leggen op een uurtje internet voor een klein fortuin maar toen ik een geschreven beicht wilde opslaan op de site, vloog het wederom in de zee. Dit bericht stuur ik naar Sarah, het komt dus via een Engelse computer tot jullie. Internet in Cuba is dus een kleine ramp...maar veder is het allemaal goed!
Op 't moment zijn we in Trinidad. Erg mooie stad aan zee met huizen en straatjes uit de koloniale Spaanse tijd. We hebben geslapen in een huis aan de Plaza Mayor dat meer een museum leek. Prachtige hoge plafonds, als in een katedraal, Spaanse tegelvloeren, een koele beschaduwde patio met bananenbomen en bougainville. Op een schommelstoel hebben we daar heerlijke uren doorgebracht. Arie was zo mogelijk nog meer gecharmeerd van een klein dorpje aan zee, hier vier fietskilometers vandaan. Puur blauwe zee, lekker warm met hele kleine lieve en verlaten strandjes.
Vorige week waren we in Vinales in het noordwesten van Cuba. Weer een heel ander gebied. Veel landbouw, koffie, bananen etc. Het dorp zelf was best druk met backpackers en meer fietsers. Maar de tandem bracht ons nog meer naar het noorden waar steeds minder toeristen te vinden waren. Ook daar heel rustig en aardige mensen. Tevreden ook, zou ik zo zeggen.
Erg fijn om Spaans te kunnen spreken. Geregeld probeer ik of mensen over politiek willen praten en dat blijkt vaak het geval. Vanochtend nog gesproken met de eigenaar van het Casa Particular waar we waren en hij vertelde dat zijn ouders in 1960 welgestelde mensen waren met een eigen bedrijf in honkbalartikelen. Zijn vader exporteerde zelfs naar Amerika, zo goed had hij het voor elkaar. Maar op een ochtend stond er een soldaat met een groot geweer voor de deur en ter plekke werd er onteigend. Ze hadden ineens niets meer, alles ging naar de staat. Zijn ouders hebben zich erbij neergelegd en zijn gewoon verder gaan leven, er niet aan denkend wat ze hadden verloren (anders word je gek, zei hij). Hij vond het geen goede zet van 'die met die baard' (zo noemde hij Fidel Castro), hij vond het dom om gewoon het Russische systeem van de ene op de andere dag te kopieren. Maar toch had hij het naar zijn zin in Cuba, hij had familie in Amerika en had daar best heen gekund, dat heeft hij nooit gewild. Over het algemeen spreekt men liefdevol over Fidel, iemand zei zelfs dat hij als een soort vader voor de mensen is. En de mensen lijken ook tevreden maar nu ze, vooral in de steden, in aanraking komen met toeristen die geld als water hebben in hun ogen, nu wordt het andere koek.
Toch lijken de mensen, vooral de ouderen, wel achter het socialistisch systeem te staan maar het feit dat ze niets te kiezen hebben, breekt op. In die zin is het wrang dat er zo'n dictatuur, zo'n streng regime voor nodig is om het socialisme te laten voortleven. Hadden de mensen, en dan bedoel ik natuurlijk niet alleen Cubanen, het maar vanzelf in zich.....
Nog een staaltje van iets typisch Cubaans: Toen we nog in Havana waren gingen we op de fiets naar La Havana Vieja (de oude binnenstad) en we lieten onze fiets achter onder het toeziend oog van een parkeerwachter. Tot twaalf uur 's avonds, zei hij nog, dan gingen ze sluiten. Maar de mojito's en Cristales en de muziek hielden ons langer in de stad, twee uur te laat kwamen we aan bij de stalling. Geen spoor meer van parkeerwachter, noch van de fiets. Gestolen, foetsie Wij baalden natuurlijk heel erg, stom, stom. stom!! In zak en as en met pijn in onze buik naar huis om te gaan slapen om de volgende dag terug te keren naar de plek des onheils om te kijken wat we konden doen. We spraken met een collega van de parkeerwachter (die die dag niet werkte) en met z'n chef en de berichten werden steeds positiever. De een na de ander verzekerde ons dat als de parkeerwachter de verantwoordelijkheid voor de fiets op zich had genomen, dat hij die plicht dan ook niet zou verzaken. En ja hoor, na wat heen en weer gebel bleek de beste man de fiets, toen wij er rond enen nog niet waren en het inmiddels ook was gaan regenen, maar mee naar huis genomen te hebben om hem veilig in zijn woonkamer te stallen. Hij had hem gewoon in de lijnbus meegenomen! Het ding stond op slot dus dat moet nog een hele toer geweest zijn. Met een taxi gingen we naar z'n flatje waar we koffie kregen van z'n vrouw en weer dolgelukkig met de fiets op pad konden. Dat is nog eens een plichtsbesef!
Foto's komen voorlopig niet, dat is me een beetje teveel gedoe maar google maar het mooiste strand dat je kunt vinden, fantaseer Arie erop, natuurlijk in z'n blootje, en je hebt een beetje een beeld.
Voor nu, lieve groet,
Marian.
(Nu komt Arie:)
Orkestje, leuk hier... Veel leukere gemoedelijkere sfeer dan in Havana bijvoorbeeld. Het was nog geen 12.00 uur maar ik heb al lekker staan meezingen en een nummer op de gitaar gedaan. Ze vonden het nog mooi ook! ‘Halleluja’ was het geworden van Leonard Cohen...nou zo voel ik me ook in dit land. Eten in die kleine dorpjes is ook een feest. We fietsten gisteren naar Ancon (moet je eens opzoeken op internet) en de weg er naar toe was zo mooi. Onderweg kwamen we langs 5 goddelijke strandjes die eigenlijk net een paar maanden gemaakt zijn. Ze staan ook niet in de Lonely Planet. Nu nog lopen oude mannetjes de hele dag stenen te rapen om het nog mooier te maken voor vooral de toerist. Wij waren er als eerste ´s ochtends en dan weet je het wel he...prive strandje....met groen, blauw, zwart water door elkaar. Prachtig!
En het blijft ook heel rustig met mensen op zo´n dag. We waren er 24 uur en het leek wel een week al...zoveel indrukken en genieten!
Onze fiets is trouwens perfect. Die brede banden rossen overal doorheen en met het schakelsysteem kunnen we net alle heuveltjes bedwingen. Volgens mij nog niet hoeven lopen. Morgen gaat de reis verder, richting Santiago de Cuba, maar eerst Fiesta in Trinidad. Ze hebben al 3 dagen
generale repetitie hebben we gemerkt...maar dat maakt voor de lol, en vooral de rumconsumptie niemand wat uit hier.
Sjannie, die broer van Castro heet Raul....en we hebben ons stiekumpjes laten vertellen dat die homo is. Maar over politiek later. De geschiedenis is in ieder geval adembenemend en of Cuba het vol gaat houden op deze sociale tour, ben benieuwd. Uit de gesprekken die we (vooral ik natuurlijk) hebben met de Cubanen, blijkt dat de jongeren vooral op cucs , geld waar de toeristen mee betalen, uit zijn en weinig zin om te werken hebben.
O.K. ik had zo´n 3 pagina´s geschreven toen mijn cursor ermee ophield! Een lieftallige dame van dit florerende internet bedrijf wilde me graag helpen, ik voelde al nattigheid, en ja...hele verhaal zo´n beetje in de zee weer!
Het ging over de lekkere sigaren, de perfecte reisleidster Marian!!!, de bijzondere toiletten, de diArieree...die bijna over is (je zal achter op de tandem zitten!), de heerlijke tomaten, het vissen, de onmogelijke stoelen in dit land voor een rugpatient, de overwinning van Holanda met baseball op Cuba (wat ik iedere Cubaan goed insmeer), en weet ik waar nog meer over.....
Vamos, we gaan de stad in....en de foto´s zijn wel heel mooi aan het worden hoor. Maar die bekijken we wel thuis onder het genot van een Havannaatje en drankje. Oh ja Danny...vanochtend live in het cafe ¨La Coukaracha¨...ja live lied van ons Cluppie FC Utereg. Geloof dat ze dit weekend tegen Feyenoord spelen? Klopt dat Hassan? Heb ik in ieder geval een goed weekend, want ik ben stiekumpjes voor allebei!
We proberen snel weer een berichtje te schrijven (als de Cubaanse computers meewerken!).
Groetjes,
Arie en Marian.
Gisteren wisten we weer eens de hand te leggen op een uurtje internet voor een klein fortuin maar toen ik een geschreven beicht wilde opslaan op de site, vloog het wederom in de zee. Dit bericht stuur ik naar Sarah, het komt dus via een Engelse computer tot jullie. Internet in Cuba is dus een kleine ramp...maar veder is het allemaal goed!
Op 't moment zijn we in Trinidad. Erg mooie stad aan zee met huizen en straatjes uit de koloniale Spaanse tijd. We hebben geslapen in een huis aan de Plaza Mayor dat meer een museum leek. Prachtige hoge plafonds, als in een katedraal, Spaanse tegelvloeren, een koele beschaduwde patio met bananenbomen en bougainville. Op een schommelstoel hebben we daar heerlijke uren doorgebracht. Arie was zo mogelijk nog meer gecharmeerd van een klein dorpje aan zee, hier vier fietskilometers vandaan. Puur blauwe zee, lekker warm met hele kleine lieve en verlaten strandjes.
Vorige week waren we in Vinales in het noordwesten van Cuba. Weer een heel ander gebied. Veel landbouw, koffie, bananen etc. Het dorp zelf was best druk met backpackers en meer fietsers. Maar de tandem bracht ons nog meer naar het noorden waar steeds minder toeristen te vinden waren. Ook daar heel rustig en aardige mensen. Tevreden ook, zou ik zo zeggen.
Erg fijn om Spaans te kunnen spreken. Geregeld probeer ik of mensen over politiek willen praten en dat blijkt vaak het geval. Vanochtend nog gesproken met de eigenaar van het Casa Particular waar we waren en hij vertelde dat zijn ouders in 1960 welgestelde mensen waren met een eigen bedrijf in honkbalartikelen. Zijn vader exporteerde zelfs naar Amerika, zo goed had hij het voor elkaar. Maar op een ochtend stond er een soldaat met een groot geweer voor de deur en ter plekke werd er onteigend. Ze hadden ineens niets meer, alles ging naar de staat. Zijn ouders hebben zich erbij neergelegd en zijn gewoon verder gaan leven, er niet aan denkend wat ze hadden verloren (anders word je gek, zei hij). Hij vond het geen goede zet van 'die met die baard' (zo noemde hij Fidel Castro), hij vond het dom om gewoon het Russische systeem van de ene op de andere dag te kopieren. Maar toch had hij het naar zijn zin in Cuba, hij had familie in Amerika en had daar best heen gekund, dat heeft hij nooit gewild. Over het algemeen spreekt men liefdevol over Fidel, iemand zei zelfs dat hij als een soort vader voor de mensen is. En de mensen lijken ook tevreden maar nu ze, vooral in de steden, in aanraking komen met toeristen die geld als water hebben in hun ogen, nu wordt het andere koek.
Toch lijken de mensen, vooral de ouderen, wel achter het socialistisch systeem te staan maar het feit dat ze niets te kiezen hebben, breekt op. In die zin is het wrang dat er zo'n dictatuur, zo'n streng regime voor nodig is om het socialisme te laten voortleven. Hadden de mensen, en dan bedoel ik natuurlijk niet alleen Cubanen, het maar vanzelf in zich.....
Nog een staaltje van iets typisch Cubaans: Toen we nog in Havana waren gingen we op de fiets naar La Havana Vieja (de oude binnenstad) en we lieten onze fiets achter onder het toeziend oog van een parkeerwachter. Tot twaalf uur 's avonds, zei hij nog, dan gingen ze sluiten. Maar de mojito's en Cristales en de muziek hielden ons langer in de stad, twee uur te laat kwamen we aan bij de stalling. Geen spoor meer van parkeerwachter, noch van de fiets. Gestolen, foetsie Wij baalden natuurlijk heel erg, stom, stom. stom!! In zak en as en met pijn in onze buik naar huis om te gaan slapen om de volgende dag terug te keren naar de plek des onheils om te kijken wat we konden doen. We spraken met een collega van de parkeerwachter (die die dag niet werkte) en met z'n chef en de berichten werden steeds positiever. De een na de ander verzekerde ons dat als de parkeerwachter de verantwoordelijkheid voor de fiets op zich had genomen, dat hij die plicht dan ook niet zou verzaken. En ja hoor, na wat heen en weer gebel bleek de beste man de fiets, toen wij er rond enen nog niet waren en het inmiddels ook was gaan regenen, maar mee naar huis genomen te hebben om hem veilig in zijn woonkamer te stallen. Hij had hem gewoon in de lijnbus meegenomen! Het ding stond op slot dus dat moet nog een hele toer geweest zijn. Met een taxi gingen we naar z'n flatje waar we koffie kregen van z'n vrouw en weer dolgelukkig met de fiets op pad konden. Dat is nog eens een plichtsbesef!
Foto's komen voorlopig niet, dat is me een beetje teveel gedoe maar google maar het mooiste strand dat je kunt vinden, fantaseer Arie erop, natuurlijk in z'n blootje, en je hebt een beetje een beeld.
Voor nu, lieve groet,
Marian.
(Nu komt Arie:)
Orkestje, leuk hier... Veel leukere gemoedelijkere sfeer dan in Havana bijvoorbeeld. Het was nog geen 12.00 uur maar ik heb al lekker staan meezingen en een nummer op de gitaar gedaan. Ze vonden het nog mooi ook! ‘Halleluja’ was het geworden van Leonard Cohen...nou zo voel ik me ook in dit land. Eten in die kleine dorpjes is ook een feest. We fietsten gisteren naar Ancon (moet je eens opzoeken op internet) en de weg er naar toe was zo mooi. Onderweg kwamen we langs 5 goddelijke strandjes die eigenlijk net een paar maanden gemaakt zijn. Ze staan ook niet in de Lonely Planet. Nu nog lopen oude mannetjes de hele dag stenen te rapen om het nog mooier te maken voor vooral de toerist. Wij waren er als eerste ´s ochtends en dan weet je het wel he...prive strandje....met groen, blauw, zwart water door elkaar. Prachtig!
En het blijft ook heel rustig met mensen op zo´n dag. We waren er 24 uur en het leek wel een week al...zoveel indrukken en genieten!
Onze fiets is trouwens perfect. Die brede banden rossen overal doorheen en met het schakelsysteem kunnen we net alle heuveltjes bedwingen. Volgens mij nog niet hoeven lopen. Morgen gaat de reis verder, richting Santiago de Cuba, maar eerst Fiesta in Trinidad. Ze hebben al 3 dagen
generale repetitie hebben we gemerkt...maar dat maakt voor de lol, en vooral de rumconsumptie niemand wat uit hier.
Sjannie, die broer van Castro heet Raul....en we hebben ons stiekumpjes laten vertellen dat die homo is. Maar over politiek later. De geschiedenis is in ieder geval adembenemend en of Cuba het vol gaat houden op deze sociale tour, ben benieuwd. Uit de gesprekken die we (vooral ik natuurlijk) hebben met de Cubanen, blijkt dat de jongeren vooral op cucs , geld waar de toeristen mee betalen, uit zijn en weinig zin om te werken hebben.
O.K. ik had zo´n 3 pagina´s geschreven toen mijn cursor ermee ophield! Een lieftallige dame van dit florerende internet bedrijf wilde me graag helpen, ik voelde al nattigheid, en ja...hele verhaal zo´n beetje in de zee weer!
Het ging over de lekkere sigaren, de perfecte reisleidster Marian!!!, de bijzondere toiletten, de diArieree...die bijna over is (je zal achter op de tandem zitten!), de heerlijke tomaten, het vissen, de onmogelijke stoelen in dit land voor een rugpatient, de overwinning van Holanda met baseball op Cuba (wat ik iedere Cubaan goed insmeer), en weet ik waar nog meer over.....
Vamos, we gaan de stad in....en de foto´s zijn wel heel mooi aan het worden hoor. Maar die bekijken we wel thuis onder het genot van een Havannaatje en drankje. Oh ja Danny...vanochtend live in het cafe ¨La Coukaracha¨...ja live lied van ons Cluppie FC Utereg. Geloof dat ze dit weekend tegen Feyenoord spelen? Klopt dat Hassan? Heb ik in ieder geval een goed weekend, want ik ben stiekumpjes voor allebei!
We proberen snel weer een berichtje te schrijven (als de Cubaanse computers meewerken!).
Groetjes,
Arie en Marian.
-
15 Januari 2014 - 18:49
Anita:
Wat leuk om te lezen hoe jullie reis is, wat jullie beleven en jullie er ook van genieten. En voor ons is het natuurlijk ook leuk om te lezen dat de fiets goed voldoet, daar zijn wij ook erg blij mee! -
15 Januari 2014 - 20:01
Frank:
Wat geweldig om te lezen !! Maar Marian, dat mooiste strand zie ik zo voor me, de rest liever niet..................................... -
15 Januari 2014 - 20:33
Corrie:
Het klinkt allemaal fantastisch. -
16 Januari 2014 - 10:13
Rini Kleijn:
Weer prachtig verhaal!! Geniet!!
-
16 Januari 2014 - 10:29
Marja:
Ik kan niet wachten tot volgend jaar Kerst om het allemaal met eigen ogen te zien.
-
16 Januari 2014 - 13:32
Eflin:
Wat leuk om weer jullie reisverslagen te lezen. Vooral ook zo mooi om te lezen hoe jullie met de plaatselijke bevolking in contact komen, dat krijg je pas echt een indruk van het land. Veel plezier en succes met het fietsen!!!
-
16 Januari 2014 - 18:12
Yvonne:
Hey Arie en Marjan,
Wat een belevenis weer op de tendem. Gaan jullie de fiets weer achterlaten?
Leuk hoor om weer de verhalen te lezen. Cuba staat ook nog op mijn lijstje.
Wel jammer dat de verhalen in zee terecht komen :) maar oke de verkorte versie is ook leuk.
Heel veel plezier en blijf genieten/
Liefs Yvonne -
17 Januari 2014 - 20:04
Gemma:
Heey Arie en marian,
Superleuke verhalen weer en goed te horen dat jullie het naar je zin hebben!! Ik leer veel over het land en de politiek dankzij jullie :-))
Dikke kus van mij!! Ps: Mijn huis staat te koop! -
21 Januari 2014 - 20:58
Hasan:
Hoi Marian en Arie,
Het klinkt wederom goed, jullie hebben hetgoed daar in mooie Cuba.
Hier gaat het ook heel goed, ja Arie Feyenoord won met 2-5 van FC
Veel plezier en tot volgende week, Hasan
-
22 Januari 2014 - 08:18
Thea Tersteeg :
Hoi Arie en Marian .
ik lees net jullie verhaal ,het moet een hele ervaring zijn ,daar te mogen vertoeven ,
Nou Marian maak er nog maar wat van .ik zie je snel .gr uit IJsselstein xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
